Η μελωδία της επιστήμης!

Γράφει ο Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης Ξύπνησα γύρω στις 6, σκοτάδι στο δωμάτιο, κάτω από το στρώμα ο σκυλάκος μου ροχάλιζε μακάρια. Πόσο ανακουφισμένος νιώθω ακούγοντας το ροχαλητό του. Τον χαϊδεύω στα τυφλά. Θα ξυπνήσει σε καμιάν ωρίτσα σκέφτομαι και ανοίγω το fb. Ήδη κυκλοφορούν οι πρώτες καλημέρες, ενισχυμένες σήμερα με τις ευχές για μια καλή χρονιά. Παντού γιορτινές αναρτήσεις. Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να παίρνει τoις μετρητοίς τις ευχές. Τώρα, μπροστά στην οθόνη του κινητού, μέσα στην σκοτεινιά του δωματίου με τον Μπρούνο να ροχαλίζει, νιώθω μια περίεργη συγκίνηση, ένα είδος τρυφερότητας.Μια φίλη έχει κι αυτή ξυπνήσει και με χαιρετά. Την αντιχαιρετώ από μιαν άλλη γειτονιά της Αθήνας. Ένας από Τ

καλημέρα

καληνύχτα

πρωινό

Σύρος

Πράγα

Πάτρα

Παρίσι

Κρήτη

Θεσσαλονίκη

Αθήνα

Διαβάστε Περισσότερα στο alexpolisonline.com